Hoofdmenu 29-01-2024 


Rondje Treekerheide


Wandelafstand : 7,04 km
Weer: Vrij zonnig.  6,9º
Aantal deelnemers: 13
Hopman: Willem


Risico's nemen,
hoort bij het leven.
Je ontkomt er niet aan
tenminste
als je het leven
 wilt leven
en wilt genieten,
leren, liefhebben en
jezelf wilt ontwikkelen.
Er wordt weleens gezegd
dat als je
geen risico's neemt
je in wezen al
een beetje dood
bent.

Maar feit is
dat
een risico nemen
een risico blijft:
het gevaar dreigt.

Enigszins
geschrokken kijken
we dan ook
naar het bord
bij de parkeerplaats
 van het pannenkoekenhuis
 aan de Doornseweg in Maarn.
Het schrikt af.
We kiezen toch maar
een andere route.
Aan de andere
kant van de rijksweg.
Het rode stoplicht negerend.

We willen best risico's nemen,
maar moeten het wel
in eigen hand hebben.

Een paar wandelaars
hebben nieuwe schoenen.
Trots tonend
aan de andere wandelaars.
Maar ook
nieuwe schoenen
vormen een
risico.
Een misstap
en de schoen
ruikt en toont
niet meer
als nieuw.

We wandelen
vandaag
een nieuwe route.

Ook dat geeft risico's.
Slaan we wel
tijdig af.
Moeten we links
rechts
of rechtdoor
bij het
kruispunt.
Ondanks de
komoot-app
is het in het begin
zoeken.
Maar dan
blijken we toch
op de goede weg
te zijn.
Wat een
mooie omgeving.

En wat mooi,
dat de kleine dingen
des levens,
zoals het uitzicht
op je medewandelaars
in een
verrassende
omgeving
en natuurlijk
nieuwe schoenen
een bron
van vreugde
kunnen zijn.

We wandelen
vandaag
op landgoed
den Treek Henschoten
en dat blijkt
een perfecte
locatie te zijn.

We worden
natuurlijk
een beetje
geholpen
door
het weer.

Het lijkt
wel een beetje
voorjaar.

Maar het is
ook de natuur
waar wij in
lijken
op te gaan.

De natuur is zo mooi
dat we bijna
de details
over het hoofd zien.
Maar die zijn er wel.



Hoe het komt
weten we niet.
Maar plotsklap
worden we ons
toch
weer bewust
van risico's
en het daarbij
behorende gevaar.

Iemand
denkt een wolf
te zien
tussen het kreupelhout
in het bos.
Misschien speelt
in ons achterhoofd
de presentatie
over de wolf
van afgelopen
donderdag.
We turen
tenminste
allen naar
iets wat er
misschien kan zijn
maar er toch niet is.
We vragen ons af
wat we zouden
doen als het
echt een wolf
zou zijn.
Dat is een
lastige vraag.
Maar honderd meter
verderop ligt
misschien
het antwoord.

We moeten
een "rivier"
oversteken.
De hopman gaat voor
en probeert
zijn volgers
over te halen
de oversteek
te wagen.
Alle mannelijke
wandelaars
en een enkele
wandelaarster
nemen het risico
en volgen
de hopman.

De overige
wandelaarsters
worden achtergelaten
en moeten via een
omweg
door het woud
hun eigen weg
zien te vinden,
hopende
dat de wolf
er niet
zal zijn
onderwijl wetende
dat de wolf
gefocust is
op de zwakkere
prooien.

Gelukkig kunnen
zij toch
zonder verliezen
weer
aansluiten.

Nu er niemand
afgevallen is
kunnen we
verder
om vol vertrouwen
nog meer risico's
te nemen.

Langs bijzondere
bomen
met weinig
takken.

En langs
brede
waterpaden.

Voordat
we het eindpunt
bereiken
wacht ons een
verrassing
als we
vanaf een heuvel
uitkijken
over de
schitterende
veenplassen.

Vervolgens
wandelen we
terug
naar
restaurant Bergzicht
waar wij door
Anneke en Ditta
ter gelegenheid
van hun verjaardag
getracteerd worden
op koffie
met gebak.
Ingetogen
om geen
andere gasten
te storen
zingen we
fluisterend
het
lang zal ze leven.
  Terug    -  Vooruit