![]() Het leven wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen. Kierkegaard. =========== In het verleden handelden we vanuit het toenmalig heden en van daaruit deden we het goed en soms fout. Maar dat zagen we vaak pas achteraf. Het heeft dan ook geen zin het verleden ook maar iets te verwijten. Maar des te waardevoller van het verleden te leren en het goede mee te nemen naar de toekomst. Vandaag staan we aan het begin van een nieuw wandeljaar en uit traditie doen we dat met een nieuwjaarslunch. En omdat het anders is dan anders begint deze terugblik niet aan het begin maar aan het eind van deze mooie wandelmorgen. Als ik samen met onze hopman naar huis wandel hebben we het nog even over onze wandelclub. We zijn blij dat we de warme saamhorigheid en verbondenheid uit het vorig jaar mee kunnen nemen naar het nieuwe jaar. Dat geldt niet alleen voor bestaande deelnemers maar ook voor de nieuwe deelnemers en vooral ook voor de vroegere deelnemers die om allerlei redenen niet meer mee kunnen wandelen maar niet vergeten zijn. Ook zij schuiven deze middag aan. En dan wordt het een heel gezellige middag. Waar onze hopman terecht in het zonnetje gezet wordt. Willem vormt tenslotte de onmisbare schakel van onze wandelclub. ![]() ![]() |
Maar vooraf wandelen we dus ook nog. ![]() Wandelafstand : 7,36 km Weer: Bewolkt met sneeuwbuien. 2,1º Aantal deelnemers: 16 Hopman: Willem Ondanks dat het blue monday is zijn we hooguit blauw van de kou maar meer ook niet. ![]() We hebben er zin in. ![]() Dat heeft natuurlijk alles te maken met de witte wereld om ons heen, maar ook met het vooruitzicht van de lunch. ![]() Zoals te verwachten is de opkomst hoog vandaag. ![]() Samen wandelen we een sprookjesachtige wereld in. ![]() Het duurt niet lang en dan begint het te sneeuwen. ![]() Eerst zachtjes. Maar steeds harder. We sluiten ons af zonder elkaar uit het oog te verliezen. ![]() Ook niet als er obstakels overwonnen moeten worden. ![]() Als de sneeuwbui zijn hoogtepunt bereikt gebeurt er iets opmerkelijks. Iets wat misschien wel tekenend is voor deze dag. ![]() Onze hopman zondert zich af en schraapt in zijn eentje sneeuw bij elkaar en zo vormt hij een kleine sneeuwpop. ![]() Met zijn warme adem probeert hij zijn creatie leven in te blazen. Warmte in een wereld die voor ons soms zo ijskoud kan zijn. Ja de foto is grappig. Maar heeft daarnaast ook een diepere symbolische betekenis. ![]() Terwijl we onze creatieve hopman gadeslaan denken we aan Kierkegaard, die we al eerder citeerden aan het begin van deze blog. ![]() Kierkegaard opperde: "Wat voor een gevoel, kennis en wil een mens heeft, berust uiteindelijk op de vraag hoeveel fantasie hij heeft." " ![]() "De hartstocht van het humane" uitend in verwondering en het mythische, besloten in de fantasie, vinden we samen met onze hopman terug in waar wij vandaag zijn. Het tot sprookjesbos omgetoverde Prattenburg. ![]() Kort na het voorval met onze hopman breekt de lucht en wordt het droog. ![]() Zonnestralen dalen zelfs neer om op hun beurt het koude aardse te warmen. ![]() We staan dan voor de bijzondere ijsvlaktes van het Egelmeer, welke nu geheel gevuld is met het bevroren water. ![]() Het is tijd voor het koffiesnoepje. ![]() Om daarna ons pad te zoeken naar onze eindbestemming. ![]() We volgen onze hopman. Op weg naar de lunch! ![]() ![]() |