| Hoofdmenu | 22-04-2024 |  |
Wandelafstand : 5,92 km
Weer: Bewolkt. 7,9º
Aantal deelnemers: 15
Hopman: Willem
Wandelafstand : 5,92 km Weer: Bewolkt. 7,9º Aantal deelnemers: 15 Hopman: Willem |
| We weten allen dat mijlpalen een belangrijke rol spelen in ons leven. Een van die mijlpalen is het huwelijk. Het moment dat we besluiten niet alleen, maar samen door het leven te gaan. Op kwintelooijen zien we een bruidspaar.  Samen staan ze aan de voet van de berg. Nog met volle moed en vastberaden om met z'n tweetjes de berg te beklimmen. Op weg naar de top. Met uitzicht op de wijde wereld. En uiteindelijk op het leven. Niet iedereen bereikt samen de top. Onderweg na de onvermijdelijke obstakels kan blijken dat alleen of met een ander toch beter is. Of we moeten de ander achter ons laten en moeten we alleen verder, de ander meedragend in ons hart. Als we dan bijna op de top staan, kunnen we terugblikken. We zijn dan vaak die andere mijlpaal gepasseerd.  Men zegt dat de 70e verjaardag het moment is om de tijd te koesteren, de wijsheid te omarmen en de mooie herinneringen te vieren die onderweg zijn ontstaan. En misschien is dat ook wel zo. Vandaag feliciteren we Ada met haar verjaardag. En toch ondanks die 70 straalt Ada met haar paardenstaart en ontwapende glimlach iets meisjesachtig, iets van jeugdigheid uit. Iets puurs.  En juist dat pure dat vernieuwende geënt op het oude vinden we deze morgen ook terug op Kwintelooijen.  Als we tussen het frisse groen wandelen.  Omdat we tijdig terug moeten zijn wandelen we niet al te ver. Bovenaan Willem 3 keren we alweer om.  We nemen nog wel even tijd voor de brem. De brem staat weer in bloei. Als ode aan het leven. De moeite waard om er even bij stil te staan en vast te leggen.  Heel anders is het bij deze dode zanglijster die we even verderop zien liggen. De dood vinden we vaak lelijk. We kijken ervan weg en lopen er liever aan voorbij. Dat komt misschien ook omdat we er als individu naar kijken en niet in staat zijn het geheel te overzien. Als we eenmaal bovenop "de berg" staan zullen we er misschien toch anders naar kijken.  We lopen gauw weer verder.  Hoewel, echt haast hebben we ook weer niet.  We moeten twaalf uur terug zijn voor een verrassing.  Maar voor het zover is laten we ons eerst verrassen door de uitbottende rode beuken. We genieten ervan.  En dat is ook van de soep en de broodjes waar Ada ons mee verrast.  Bij haar thuis mogen we uit volle borst voor haar zingen.  Wat een gezellige afsluiting van deze wandeling.  En wat een leuk initiatief Ada!  Daarmee kunnen we terugzien op een bijzondere geslaagde wandelmorgen!   Terug
- Vooruit  NB: Tijdens de wandeling kwam George lelijk ten val. Hoewel het in eerste instantie
leek mee te vallen, was het later toch nodig om een arts te raadplegen. Nadat er een echo en een röntgenfoto was gemaakt bleek er gelukkig geen botbreuk te zijn, maar wel een gescheurde pees. We wensen George een voorspoedig herstel!! |