| Hoofdmenu | 20-11-2023 De Wodanseiken |  |
Wandelafstand : 6,5 km
Weer: Bewolkt. 10 º
Aantal deelnemers: 14
Hopman: Willem
Wandelafstand : 6,5 km Weer: Bewolkt. 10 º Aantal deelnemers: 14 Hopman: Willem |
 ("Verleden, heden, toekomst") Als we deze morgen samenkomen op het parkeerterrein van de 3 Zussen, meldt zich een jarige. We zijn jarig als we vieren dat we een jaar toegevoegd hebben aan het verleden maar ook een jaar verloren hebben aan de toekomst. We zijn optimistisch, daarom feliciteren we de jarige met de nodige gewenste intimiteiten. We zullen geen foto's van die intimiteiten publiceren, want de toekomst is onzeker. Het kan zomaar zijn dat als in de toekomst het heden tot het verleden behoort er heel anders over dat verleden gedacht wordt.  We wandelen vandaag naar het verleden. Al zijn we daarvan nog niet helemaal bewust als we een droog plekje vinden op het parkeerterrein aan de Oude Kloosterweg in Wolfheze.  Het is een mooie route. Veel afwisseling met mooie uitzichten over de heide.  En over mooie paden.  Het is droog en daar zijn we blij mee. Droog omdat we deze keer net aan de goede kant zitten van het regengebied dat naar het oosten wegtrekt en de wolken met zich meeneemt.  De paden gaan afwisselend omhoog, omlaag en dan weer omhoog.  En dan is bijna ongemerkt de omgeving overgegaan in een betoverende stilte.  Een stilte waar we niet goed raad mee weten. Een stilte in een omgeving welke ver van ons af lijkt te staan.  We voelen ons hart bonzen. Bonzen op het ritme van de tijd. Ongeacht of die tijd het verleden de toekomst of het heden toebehoort. Niets lijkt meer te zijn zoals het was.  We hebben het gebied van de Wodanseiken bereikt. Een vreemd onbestemd gevoel bekruipt ons. De hopman fluistert dat we moeten rusten.  Maar ook de hopman is niet meer wie hij was. En ook wij vragen ons af of wij nog wel zijn wie we willen zijn en waar wij onszelf terug kunnen vinden als wij er niet meer zullen zijn.  We zoeken naar onze eigen werkelijkheid.  Als we terugkeren uit de voetspoeren van hen die ons voorgingen vragen we ons af in welke werkelijkheid wij dan wel leven en of wij daar nog wel deel van uitmaken.  Hoewel we weten dat het verleden onze toekomst is zijn we opgelucht als we teruggekeerd lijken te zijn in wat wij het heden noemen.  Beduusd wandelen we verder. Verder in deze bijzondere omgeving.  Al weten we niet precies waarom. We weten wel dat deze wandeling ons gebracht heeft naar een van de vele hoogtepunten in de historie van onze wandelclub.  Als we terugkomen bij de parkeerplaats rijden we naar de Planken Wambuis. Daar is nu voor ons geen plek meer. We zoeken ons plekje bij Bloem. En pas daar vinden we onszelf terug.  Terug
-
Volgende 
NB.
Een bijzondere wandeling deze morgen. De dag ervoor waren de
weersvooruitzichten niet zo goed. We hadden ons al een beetje
ingelezen in de Wodans eiken. We vroegen ons af of het wel de juiste
dag zou zijn om met die weersvoorzichten naar zo'n mooie plek te gaan.
Achteraf heeft Willem helemaal gelijk gehad. Het had zelfs best
wel een beetje mogen regenen. Het zou passen bij de omgeving. Vandaag was misschien wel de beste tijd en
omstandigheid om hier te wandelen. Dank je Willem. Meer info over de eiken vind je
onder andere op de site van Natuurmonumenten.
|