Hoofdmenu 15-04-2019 Kesteren


Wandelafstand : 6,5 km
Weer: Zon, licht bewolkt 8.8º 
Aantal deelnemers: 15
Hopman: Willem

"Eens zal de Betuwe in bloei weer staan"

Een klein beetje een dubbel liedje.
Enerzijds klinkt er het verlangen 
naar tijden die ooit geweest zijn
en misschien eens weer terug zullen keren.
Anderzijds is er de hoop
op andere tijden
waarin alles wellicht beter zal zijn.

Wij wandelen
op deze
maandagmorgen voor Pasen
over het dijkje van
Aalst naar Lienden.


Op
het slingerdijkje
hebben we een goed overzicht
over
waar het liedje over gaat.




We
kijken uit
over
uitbottend leven
waar we later
dit jaar
misschien
de vruchten
van mogen plukken.

Het is waar.
De boomgaarden
van vroeger
zijn er nauwelijks meer.
Kleine plukbare bomen
hebben de overhand.
Maar toch is er nog genoeg
verscheidenheid.
Waaronder dus ook nog
die ouderwetse
fruitbomen.

En tussen die bomen
zijn er ook nog die
o zo vertederende
lammetjes.



Voorjaars zuiglammetjes.
Ze worden veelal geslacht na
8 tot 12 weken
dus na maximaal 85 dagen.
Zo heeft alles ook weer een keerzijde
"de schaduw van het leven"
waar we soms te vaak mee
geconfronteerd worden.
Zelfs voor
jong leven kan
'eens zal de...'
heel betrekkelijk zijn.

We kunnen niet overal bij stilstaan,
het leven komt zoals het komt
en ondanks dat,
zullen we verder
moeten.

Bewust
van
het leven
en nu het nog kan,
genietend
van al die mooie
momenten.

Zoals ook de Vlaamse Gaai
ongetwijfeld
van het moment
genoten heeft.
Hij of zij zat er samen
op een tak
met zijn/haar partner.
Klaar voor
de toekomst.
Zou een mooie
foto geweest zijn,
zo met z'n tweeen.
Helaas
een van de twee
vloog net te vroeg weg.
Of de vogel op de foto
het mannetje of het vrouwtje is
weten we niet.
Tussen
mannetjes en vrouwtjes 
Vlaamse Gaaien
zit geen zichtbaar verschil.
Een genderneutrale
moderne vogel dus.

Ook wat bloemen betreft
zien we existentieels moois
zoals het koolzaad.

Maar ook zien we de uitgebloeide bloemen
van de paardenbloem,
nu alweer klaar voor een
volgende
generatie.

We zijn inmiddels
in Lienden
beland.

Ook het voorjaar is hier.

Maar
 wij moeten
zo langzamerhand
weer terug.
Dit keer
gaan we
onderdijks.
 
We drinken koffie
in een warme omgeving
-Zorg boerderij Hoog-Broek-.
We hadden graag buiten gezeten
maar helaas
in de wind
was het vandaag
toch te koud.

Voor de boer is er geen tijd voor koffie.
Hij staat nu volop in het leven
en voor hem
breken nu drukke tijden aan.


Ook onderdijks
zien we de mooiste
bloesems,
symbool van
en ook het begin
van een nieuwe
periode.

 We zijn nu bijna weer terug
bij dat begin.

En daar dringt het
tot ons door
dat

voor ons
de Betuwe
vanmorgen
weer even
  in bloei
stond.

Als ouderen
 beseffen we
nu
des te meer,
dat we moeten
genieten
van het nu.
   
Waarbij we
ook inzien
hoe belangrijk
het is
zuinig te zijn
op wat we hebben
en hadden.

Stilletjes
wandelen we
over het dijkje
terug
naar de auto.

We wensen
al onze wandelaars
een
hele fijne
Pasen!!!

   Terug    -  Vooruit