| Hoofdmenu | 11-02-2019 Rhenen Grebbeberg |  |
|
| Afstand : 6,4 km Weer: Licht bewolkt met af en toe een donkere lucht met een spat regen 5,8º Aantal deelnemers: 12 Hopman: Willem We beginnen onze wandeltocht bij de kippenren aan de Levendaalseweg in Rhenen en we zijn er uiteraard als de kippen bij als ze gevoerd worden.     Het zijn mooie kippen vooral als we op de details letten.  Een andere mooie vogel is de ooievaar. Ooievaars zijn trekvogels, maar soms overwinteren ze hier. Sommige ooievaars gaan het ene jaar wel en het andere jaar niet naar het verre zuiden. We weten niet waarom. Misschien kunnen ze de vliegreis niet "betalen" maar meer waarschijnlijk heeft het met voedselaanbod te maken. De ooievaar hierboven wacht wellicht vol smart en verlangen naar zijn of haar afgereisde partner. Misschien tevergeefs. Van ver heb ik de ooievaar toch nog kunnen fotograferen als opvallend detail in een wijdse omgeving.  De ooievaar zagen we op de zuidkant van de Laarsenberg. Hier hebben we een schitterend uitzicht over de schilderachtige vallei.   Maar ook daarna is er genoeg te zien in het bos. Bovenstaand plaatje zou de indruk kunnen wekken dat het bos afgezet is om het publiek op afstand te houden. Ver van de "pareltjes" die hier te zien zijn. Niets is minder waar. Er wordt druk gekapt en de afzetting is er voor onze veiligheid. In vrijheid en helemaal gratis kunnen we elke dag ook deze maandagmorgen hier rondkijken naar de mooiste "creaties". Het enige wat wij hoeven te doen is een beetje energie steken in het kijken naar wat we zien.  En dan zien we ook tot in de details hoe mooi het bos kan zijn ondanks de afbraak van dit gedeelte van het bos.  Bovenstaande "werken" zijn gemaakt in samenspel van de mens met de natuur.  Om het bos zo mooi en waardevol te houden moeten we bomen opofferen om andere planten en bomen een kans te geven. Als boom zul je echter niet gelukkig zijn met zo'n krul en streep.     Gelukkig de oude imposante beuk met al zijn details staat er nog.  En ook de grillige acacia's zijn nog van de partij.   Slechts kleine mensjes zijn wij zo tussen de hoge bomen.  We zien ze als soldaten daar staan, netjes in het gelid als stoere wachters van het bos, gepokt en gemazeld, de monumentale bomen.  Een ander monument is de militaire begraafplaats vlakbij. Bovenstaande foto is half in de ruit van het documentatiegebouw genomen. Ik heb de foto gemaakt als symbool voor het weten. Hoe meer we weten over de details van wat zich op deze plek afgespeeld heeft, hoe aangrijpender en tastbaarder we dat verleden voelen. Vandaar de weerspiegeling van het verleden in het heden van het documentatiecentrum.  Het zou zo maar kunnen dat de voet van bovenstaande boom al wortel geschoten heeft voor die dramatische periode van de oorlog.  We lopen verder  en zien een ander momument opgericht dit keer dankzij een gevallen boom.  Hier aan de andere kant van de weg lopen we door een enigszins surrealistisch bos langs diepe afgronden.  En dan komen we bij het uitzichtpunt.  Zouden we het uitzicht onder een microscoop kunnen leggen. Dan zouden we allerlei details zien. Leven, liefde, verdriet, geluk en noem maar op. Ze zijn er dus wel, maar zonder hulpmiddelen zien we ze niet. Misschien is dat wel wat ons zo boeit bij uitzichtpunten. Het ontbreken van de details. We zien de stroom van het leven in al zijn eenheid en samenhang zonder al de besognes die daar bij horen. We worden er stil van. Ver verheven boven en los van het allerdaagse voelen we dat het zo goed is.  We wandelen nu verder.  Deel uitmakend van de natuur.  Een indrukwekkend mooi stuk bos over golvende paden met steeds het zicht door de kale bomen over de Rijn. Daar heb ik geen goede foto's van. Wij mensen kijken toch anders door de bomen dan camera's.  Wel zien we hier ook grillige bomen om ons heen. 
Niet alle "kunstwerken" zijn puur natuur. Ook de mens heeft hier zijn hand in.  Bijna aan het eind van onze wandeling maakt Ria mij attent op bovenstaande "tweesprong" in een boom. De boom heeft hier een keuze gemaakt. Zo te zien is het niet goed afgelopen. Maar dat er een keuze gemaakt kon worden, daar draait het om. Dat punt is in "goud" belegd. Samen met Ida en Ria heb ik hier een tijdje vol verwondering naar gekeken. Ook wij maken dagelijks keuzes. We weten ook niet altijd of die keuze de juiste is. Omdat we er vaak "midden in zitten" en niet altijd het "zicht hebben vanaf de Grebbeberg"  We zijn dan weer bijna terug bij het beginpunt. De puzzelstukjes vallen nu samen. Heden en verleden, water, aarde en lucht, hoog en laag, Alles komt hier samen bij de aders van het leven en de brug naar een ander bestaan. Tijd om koffie te gaan drinken bij de zussen.  Terug
-
Vooruit
 |
