 5,0 km  Bovenstaande tekst kwamen we tegen in de beeldentuin halverwege onze wandeling op deze bijzondere wandelmaandagmorgen. Soms voelen we ons ongelukkig terwijl het geluk bij wijze van spreken op de deurmat ligt. Soms lijkt het geluk voor onszelf altijd en eeuwig onbereikbaar. En soms zijn er zomaar van die momenten van diep intens geluk. Hoe broos dat dan ook weer kan zijn. Geluk is vaak aanwezig in die kleine simpele dingen zoals samen of voor een ander iets doen. Maar zoals de tekst al zegt voor geluk moet je wel openstaan. Daarnaast zijn geluk voelen en hebben twee betekenissen. Deze dag hebben we geluk en mogen we samen wandelen in een sprookje. Maar dan moeten we wel even het juiste pad weten.   Is niet zo moeilijk. Gewoon de bordjes volgen. Al spoedig komen we bij de toegangsdeur tot een bijzondere ervaring deze dag.    Laat ons daarom samen met de hopman en zijn nimfen afdalen    Foto: Joop naar de paradijselijke dalen van de sprookjesachtige Renkumse Beek.  Wij wandelen eerst een tijdje langs de beek  en al spoedig blijkt het belendende bos anders te zijn dan we gewend zijn. Oude boomstammen vermomd als hagedissen of is het juist andersom.  We zien hier geen kabouters, wellicht is het hiervoor niet de juiste tijd van de dag. Maar tot onze diepste vezels voelen we hun aanwezigheid en zien we sporen van hun bestaan. Verscholen in boomstammen maar ook openlijk zichtbaar tegen boomstammen, verbazen wij ons over hun bouwwerken.     Iets verderop steken we het dal over via een lange loper.    Aan de overzijde wacht ons een verrassing.   De bovenwereld lijkt hier rimpelloos over te gaan in de onderwereld.  Dit was vroeger de zwemvijver voor mannen waar prinsen, de adel en zelfs Willem 3 ging zwemmen.  In het verlengde daarvan zouden wij 'mannen van de wandelclub' er ook gebruik van kunnen maken. Hoewel wij er van overtuigd zijn dat de vrouwelijke deelnemers van onze wandelclub dit zouden toejuichen, doen wij dit echter niet. Niet alleen omdat de plas heden ten dage niet meer diep genoeg is, maar vooral omdat het deze dag zelfs voor ons mannen wat aan de koude kant is.  Wij wandelen dus verder.   En zien ook hier de wonderlijke bouwsels van kabouters in alle vormen en maten.            Het zijn niet alleen de paddenstoelen   maar ook de statige bomen met hun eigen verhaal. Lang, soms eeuwen lang hebben ze gezwegen. Hun verhaal is het verhaal van henzelf uitend in waarvoor zij staan.  Dan is daar ook nog het blad wat ons wat te vertellen heeft.  Okergeel dan weer vuurrood. Als ode aan het leven nog net even voor hun dood.  We steken nu de rijksweg over en wandelen verder via de volgende pagina. Die vind je HIER |
