 Route A  Route B 8,8 km Het is herfst. Voor ons ligt een periode waarin de dagen korter worden. Het kouder wordt en de natuur langzaam afsterft. In deze periode zullen wij steeds meer behoefte hebben aan gezelligheid, warmte en vooral geborgenheid. Daar zullen we samen voor moeten zorgen. En toch beginnen we deze pagina met twee verschillende routeplaatjes. Maar laten we bij het begin beginnen.  We wandelen vandaag op Kwintelooijen. Ida werpt zich op als gids en hoewel de wandeling vrij lang is gaan wij daar graag op in.  Dat het herfst is, is nu goed te merken. Het licht is anders en het is vrij koud deze wandelmorgen.  Links en rechts zien we het blad verkleuren.  En overal laten bomen hun vruchten vallen.  Bij de herfst horen paddenstoelen en die zien we ook steeds meer tevoorschijn komen.  Zijn we gewend vooral naar de hoed te kijken, van Ida leren we dat het net zo belangrijk is de onderkant van de hoed te bestuderen om de paddenstoel te kunnen identificeren.   En zo wandelen we van Kwintelooijen  naar Willem 3  waar ook hier de meidoorns gekleurd worden door vele rode bessen.  Als wij na de afdaling langs de andere kant weer de weg omhoog zoeken worden we aangenaam verrast door een kudde paarden.  We lopen hier lekker in het zonnetje. Die nog sterk genoeg is voor een behagelijke temperatuur.  En dan lijkt het, ook als we om ons heen kijken wel lente.   Vanaf een hoger punt hebben we een mooi uitzicht over de Betuwe.  We lopen verder omhoog  en dan wordt het toch tjjd voor een korte pauze.  Na deze stop lopen we verder door de bossen aan de noordwest kant van Willem 3  en daar lijken de bossen toch anders.  Killer, maar ook hier paddenstoelen  zoals hierboven de doolhof zwam. De naam van deze zwam had een waarschuwing moeten zijn.    We twijfelen.  We hebben al een aardig stuk gelopen en overleggen of we koffie gaan drinken bij de Residence of de weg terug zullen nemen. We kiezen voor de Residence. En omdat we kiezen voor de Residence moeten we hier toch wat over zeggen. Rond de jaren 70 was de Residence in het bezit van Toni Boltini. Toni had een beroemd circus en wilde rond het koetshuis een dwergendorp bouwen. Hierover werden zelfs kamervragen gesteld en uiteindelijk werd de aanvraag door de gemeente Rhenen afgewezen. Toni Boltini moest het terrein verlaten nadat hij een groot deel van het bos gekapt had voor het winterverblijf van zijn circus. Hij overleed in 2003. Er wordt gezegd dat zijn ziel nog steeds rondwaart in de bossen rondom het koetshuis waar hij alsnog zijn dwergendorp zou willen realiseren.  Het is inmiddels gaan regenen en wij als hechte wandelclub nemen de afslag naar de Residence.  Als wij als achterblijvers ook het pad inslaan bekruipt ons een onbehaaglijk gevoel.  Het voelt als een stil soort dreiging wat we verder niet goed kunnen duiden. En dan beseffen we, dat we alleen zijn. De overige wandelaars zijn in het niets verdwenen. Wij zijn nog met drie man waarvan twee vrouw. We kijken vertwijfeld om ons heen maar nergens een spoor van onze medewandelaars.  De natuur om ons heen lijkt nu alle vriendelijkheid verloren te hebben. De regen daalt gestadig als een koude douche op ons neer. Hoge bomen staren ons dreigend aan en paddenstoelen lijken hier heel anders dan elders. Ter bescherming tegen de regen zoeken wij onder de flap van de regenjas van Annie op de mobiel naar een uitweg. Al spoedig worden we gebeld door Willem met de vraag of we nog in leven zijn. In zijn beleving was hier sprake van een magische verdwijn-act zoals wij afgelopen donderdag nog bij de high tea ervaren hebben.  Iets eerder dan groep Willem (route A), die naar zeggen intensief naar ons gezocht heeft, komen we (route B) dankzij de mobiele navigator aan bij de Residence.  Waar wij ons verhaal kwijt kunnen en we genieten van de koffie zonder de kandijsuiker die eveneens op magische wijze plotsklap van de tafels verdwenen is.  Op weg terug naar Kwintelooijen  Foto Anneke proeven we nog even aan  de wondermooie beelden van bijzondere paddo's.  Dan dalen we af naar de dagelijkse werkelijkheid.  Waar we met de auto of met de fiets op eigen kracht na deze bijzondere wandeling huiswaarts keren. 
Foto Willem
 Terug
-
Vooruit  |
